در پست‌های قبلی در مورد نحوه انجام عمل ابدومینوپلاستی یا همان تامی تاک صحبت کرده‌ام. امروز می‌خواهم با بحث در مورد عوارض احتمالی، کمی عمیق‌تر به این موضوع بپردازم. این عوارض را به دو دسته عوارض طبیعی مورد انتظار پس از عمل و عوارض واقعی تقسیم می‌کنم.
عوارض جانبی طبیعی پس از عمل عبارتند از:
- بی‌حسی: جراحی ابدومینوپلاستی شامل بالا بردن پوست تا سطح دنده‌ها و برداشتن پوست اضافی است. این فرآیند به این معنی است که اعصاب کوچک پوستی که حس را به پوست می‌دهند، قطع می‌شوند. بنابراین بی‌حسی روی شکم پس از ابدومینوپلاستی طبیعی است. رشد مجدد اعصاب چندین ماه طول می‌کشد و ممکن است بی‌حسی دائمی دقیقاً روی برش وجود داشته باشد.
- تورم: علاوه بر قطع اعصاب، بالا بردن پوست به معنای مختل شدن سیستم لنفاوی نیز هست. سیستم لنفاوی مسئول تخلیه مایعات اضافی از بافت‌ها و بازگرداندن آن به جریان خون است. اختلال در این سیستم منجر به تورم می‌شود که ممکن است چندین ماه طول بکشد تا به طور کامل برطرف شود.
- کبودی: کبودی پس از اکثر انواع جراحی بسیار شایع است و ممکن است چند هفته طول بکشد تا برطرف شود.
- پوست اضافی. پوست به مرور زمان کشیده می‌شود. اگر ابدومینوپلاستی انجام داده‌اید و سپس وزن اضافه کنید یا باردار شوید، پوست شما ممکن است کشیده شده و منجر به شلی شود.
عوارض واقعی:
- لخته‌های خون: لخته‌های خون در وریدهای عمقی پاها که به عنوان DVT (ترومبوز ورید عمقی) شناخته می‌شوند، می‌توانند پس از دوره‌های بی‌حرکتی، از جمله هر چیزی از جراحی گرفته تا یک پرواز طولانی، اتفاق بیفتند. خطر با افزایش سن، سیگار کشیدن، کنترل بارداری هورمونی و برخی شرایط پزشکی افزایش می‌یابد. اگر لخته‌ای تشکیل شود، بخشی از آن می‌تواند جدا شده و به ریه‌ها برود. این وضعیت به عنوان آمبولی ریه (PE) شناخته می‌شود و در واقع می‌تواند کشنده باشد. خوشبختانه خطر DVT و PE هر دو بسیار کم است. پزشک شما خطر را قبل از عمل ارزیابی خواهد کرد و در صورت بالاتر بودن خطر از حد متوسط، ممکن است در دوره پس از عمل مصرف رقیق کننده خون را برای شما آغاز کند.
- هماتوم: هماتوم تجمع خونی است که در محل جراحی ایجاد می‌شود. این یک خطر در هر نوع جراحی است و ابدومینوپلاستی نیز از این قاعده مستثنی نیست.
- سروما: سروما تجمع مایع شفاف در محل جراحی است. این مایعی است که سیستم لنفاوی شما به طور معمول تخلیه می‌کند. برای جلوگیری از تجمع این مایع، درن‌هایی پس از جراحی قرار داده می‌شوند که به مدت 1-2 هفته در جای خود باقی می‌مانند. اگر هماتوم یا سروما پس از جراحی ایجاد شود، معمولاً می‌توان آنها را در مطب تخلیه کرد و تنها به ندرت نیاز به بازگشت به اتاق عمل خواهد بود.
- مشکلات بهبود زخم نیز از خطرات هر نوع جراحی هستند. اگر مشکل بهبود زخم ایجاد شود، معمولاً به صورت یک ناحیه کوچک از برش ظاهر می‌شود که کندتر از بقیه بهبود می‌یابد. یک مشکل شدیدتر بهبود زخم زمانی رخ می‌دهد که بخشی از پوست روی شکم پس از جراحی خونرسانی خوبی نداشته باشد و از بین برود. این وضعیت نکروز پوستی نامیده می‌شود. در بیمارانی که مستعد مشکلات بهبود هستند، مانند دیابتی‌ها یا سیگاری‌ها، شایع‌تر است. همچنین می‌تواند در صورتی رخ دهد که لیپوساکشن همزمان با ابدومینوپلاستی روی شکم انجام شود.
- عفونت: آنتی‌بیوتیک‌ها قبل از شروع جراحی برای جلوگیری از عفونت تجویز می‌شوند. این یک عارضه بسیار نادر پس از ابدومینوپلاستی است.
- ناهنجاری‌های کانتور نیز ممکن است پس از ابدومینوپلاستی رخ دهد. پوست روی شکم فوقانی ضخیم‌تر از پوست روی شکم تحتانی است و این می‌تواند منجر به ناهمواری لبه‌های برش شود. این وضعیت با برطرف شدن تورم بهتر خواهد شد، اما اگر اختلاف قابل توجهی بین بالا و پایین برش وجود داشته باشد، یا اگر برش‌ها در انتها جمع شوند، ممکن است نیاز به اصلاح اسکار در آینده باشد.
این یک لیست جامع نیست، اما خطرات رایج‌تر و جدی‌تر ابدومینوپلاستی را پوشش می‌دهد. اگر موضوعات دیگری وجود دارد که مایلید در مورد آنها بدانید، خوشحال می‌شوم بشنوم!
