اگر شما در منطقه خلیج سانفرانسیسکو مانند من زندگی می‌کنید، در هفته گذشته تحت دستورات پناه گرفتن در خانه بوده‌اید. با حداقل دو هفته دیگر، اقتصاد محلی و ترافیک ما متوقف شده‌اند و همه ما در حال سازگاری با فاصله گذاری اجتماعی هستیم. امروز، توضیح خواهم داد که چرا ما در حال فداکاری هستیم.
اگر قبل از شیوع COVID-19 هرگز مدلی از یک ویروس را ندیده بودید، اکنون می‌دانید که چگونه به نظر می‌رسند. در بالا تصویر ویروس کرونا از وب‌سایت CDC است.
داستان منشأ ویروس کرونا
پس چرا برای ما مهم است که ویروس از کجا آمده است؟ پزشکان وکیل یا سیاستمدار نیستند، بنابراین ما به دنبال مقصر دانستن نیستیم. وقتی می‌گوییم منشأ، منظورمان این نیست که این یک ویروس چینی است، در واقع، به جز نزدیکی، جغرافیا اولویت نیست. ما به کشور مبدأ اهمیت نمی‌دهیم، اما به محلی که در آن توسعه یافته اهمیت می‌دهیم. اجازه دهید توضیح دهم.
ویروس‌ها می‌توانند در انسان‌ها یا در حیوانات دیگر توسعه یابند و سپس به انسان‌ها منتقل شوند. این بسیار مهم است، زیرا اگر منشأ انسان باشد، پاندمی‌های مکرر بعید است. از طرف دیگر، اگر منشأ در گونه حیوانی دیگری باشد، خطر افزایش یافته‌ای برای ظهور مجدد در مقیاس بزرگ در آینده وجود دارد.
در حال حاضر، مشخص نیست که آیا COVID-19 در انسان‌ها یا در گونه دیگری توسعه یافته است. شباهت‌ها و تفاوت‌های کلیدی وجود دارد و تنها تحقیقات بیشتر نظر علمی را تغییر خواهد داد. تنها چیزی که دانشمندان در مورد آن اتفاق نظر داشته‌اند این است که این ویروس شبیه یک ویروس وحشی و یک ویروس ساخته دست بشر، مهندسی شده است.
COVID-19 با نام SARS-CoV-2 نیز شناخته می‌شود. اگر ۲ وجود دارد، به درستی فرض می‌کنید که ۱ نیز وجود داشته است. ۱، SARS-CoV بود. هر دو دارای گلیکوپروتئین‌های سنبله‌ای هستند که به گیرنده ACE2 روی سلول‌های انسانی متصل می‌شوند. سنبله مانند کلید و گیرنده مانند دری است که ویروس برای ورود از آن استفاده می‌کند. شباهت‌ها بین این دو ویروس شاهدی است که SARS-CoV-2 از SARS-CoV در انسان‌ها جهش یافته است. از طرف دیگر، جهش‌ها در پروتئین‌های سنبله‌ای یافت شده در SARS-CoV-2 نیز در ویروسی که خفاش‌ها و پانگولین‌ها را آلوده می‌کند، یافت می‌شوند که شاهدی برای حمایت از منشأ در خفاش‌ها یا پانگولین‌ها ارائه می‌دهد. با این حال، تفاوت‌های کلیدی در SARS-CoV-2 وجود دارد که تا به امروز تنها در واریانت‌های انسانی مشاهده شده‌اند. اطلاعات بیشتر به زبان علمی در نیچر مدیسین در دسترس است.
ساختار ویروس کرونا در بالا با جزئیات بیشتری نشان داده شده است. گلیکوپروتئین سنبله‌ای کلیدی است که به COVID-19 اجازه می‌دهد از طریق گیرنده ACE2 در انسان‌ها، راسوها و گربه‌ها وارد شود.
از هر کجا که آمده باشد، اینجاست. حالا چه؟
همانطور که هر رسانه‌ای به شما خواهد گفت، ویروس اینجاست و در حال گسترش است. پیش‌بینی می‌شود که ۴۰ تا ۷۰ درصد افراد مبتلا خواهند شد. اکثر افرادی که به ویروس مبتلا می‌شوند علائم خفیفی خواهند داشت و به طور کامل بهبود می‌یابند، اما ۲۰ درصد علائم جدی‌تری خواهند داشت و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند. هدف این است که روند اجتناب‌ناپذیر را کند کرده و تعداد کمتری از افراد همزمان بیمار شوند. دلیل این است که اگر همه همزمان بیمار شوند، اتاق، تخت یا دستگاه تنفس مصنوعی کافی در بیمارستان‌های ما برای درمان نیازمندان وجود نخواهد داشت و افراد بیشتری جان خود را از دست خواهند داد.
واکسن COVID-19
درمان ایده‌آل، واکسنی برای جلوگیری از عفونت در افرادی است که هرگز در معرض آن قرار نگرفته‌اند. اگرچه چندین کارآزمایی بالینی برای توسعه واکسن COVID-19 در حال انجام است، اما اوج این بحران احتمالاً قبل از در دسترس قرار گرفتن واکسن اثبات شده به پایان خواهد رسید.
داروهای COVID-19
در حال حاضر، هیچ دارویی برای توقف ویروس در دسترس نیست. شایعات زیادی در مورد داروهایی که ممکن است به تعدیل پاسخ بدن به ویروس کمک کنند وجود دارد، اما اینها هنوز نیاز به مطالعاتی برای تعیین ایمنی و اثربخشی آنها دارند.
داروهای تحت بررسی که ممکن است به کاهش عفونت‌های COVID-19 کمک کنند شامل کلشی‌سین – یک ضد التهاب، کلروکین – یک ضد مالاریا و آزیترومایسین – یک آنتی‌بیوتیک هستند، اما نمی‌توانم به اندازه کافی تأکید کنم که ایمنی و اثربخشی این درمان‌های پیشنهادی هنوز اثبات نشده است.
داروهایی که ممکن است عفونت‌های COVID-19 را بدتر کنند شامل ایبوپروفن (سازمان جهانی بهداشت در مورد این موضوع تغییر موضع داده است)، مهارکننده‌های ACE و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین هستند. تصور می‌شود که این داروها ممکن است گیرنده‌های ACE2 را در ریه‌ها افزایش داده و ورودی‌های بیشتری برای ویروس COVID-19 فراهم کنند. اینها نیز فرضیاتی هستند، با شواهد تنها حکایتی و در حال حاضر اثبات نشده‌اند.
پیشگیری‌های اساسی COVID-19
هنگام مواجهه با یک عامل عفونی جدید، ما با اصول اولیه باقی می‌مانیم. از آنجایی که روش اصلی انتقال از طریق قطرات ناشی از عطسه/سرفه است، روش‌های فیزیکی برای جلوگیری از انتقال قطرات بسیار مهم است. بهترین روش، دوری از هر کسی است که ویروس دارد، از این رو دستورات پناه گرفتن در خانه صادر شده است. اگر قرار است با انسان‌های دیگر تماس داشته باشید، بهترین مانع بعدی این است که هر کسی که بیماری دارد ماسک بزند. سومین بهترین روش این است که هر کسی که بیماری ندارد، یک ماسک تنفسی مناسب بپوشد. ماسک‌های گشاد به نظر می‌رسد محافظت کمی ارائه می‌دهند.
شستشو
اگر از استنشاق مستقیم قطرات از هوا جلوگیری کنید، خط دفاعی بعدی جلوگیری از انتقال از طریق سطوح است. ویروس می‌تواند برای مدتی روی بسیاری از سطوح مختلف زنده بماند. اگر این سطوح را لمس کنید و سپس صورت خود را لمس کنید، احتمالاً خود را آلوده می‌کنید. به همین دلیل است که تأکید زیادی بر شستشوی دست‌ها و تمیز کردن شده است. این جدید، بهبود یافته یا جذاب نیست، اما درست مانند لیفت صورت استاندارد، امتحان شده و واقعی، ما این کار را انجام می‌دهیم چون مؤثر است. مدت زمانی که ویروس می‌تواند زنده بماند متغیر است. تخمین‌های فعلی برای آئروسل‌ها تا سه ساعت، روی مس چهار ساعت، روی مقوا ۲۴ ساعت و روی پلاستیک و فولاد ضد زنگ ۲-۳ روز است.
ایزولاسیون پس از مواجهه
در بالا نموداری است که تعداد روزهای لازم برای بروز علائم پس از مواجهه با ویروس کرونای COVID-19 را نشان می‌دهد.
نمودار بالا تعداد روزهای لازم برای بروز علائم پس از مواجهه با ویروس کرونای COVID-19 را نشان می‌دهد. به طور متوسط، نیمی از بیماران در معرض، در پنج روز اول علائم را بروز خواهند داد. ۹۹ درصد بیماران تا ۱۴ روز علائم را نشان خواهند داد. به همین دلیل قرنطینه ۱۴ روز است. اگر این مدت طولانی به نظر می‌رسد، ریشه کلمه قرنطینه را به یاد بیاورید – دوره‌ای، که در اصل ۴۰ روز بود، از بازداشت یا ایزولاسیون که بر کشتی‌ها، افراد، حیوانات یا گیاهان هنگام ورود به بندر یا مکانی اعمال می‌شد، زمانی که مشکوک به حمل بیماری عفونی یا مسری بودند.
علائم COVID-19 چیست؟
علائم شایع ویروس کرونا عفونت‌ها شامل تب، سرفه و تنگی نفس هستند. درد عضلانی، تولید خلط، اسهال، عطسه، آبریزش بینی، گلودرد، از دست دادن حس چشایی و بویایی کمتر شایع هستند.
روش استاندارد تشخیص از طریق واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس (rRT-PCR) از نمونه‌برداری نازوفارنژیال (حلق و بینی) است. عفونت همچنین می‌تواند از ترکیبی از علائم، عوامل خطر و سی‌تی‌اسکن قفسه سینه که ویژگی‌های ذات‌الریه را نشان می‌دهد، تشخیص داده شود.
اهداف فعلی برای COVID-19
این انیمیشن از ویکی‌پدیا تأثیر توقف گسترش را نشان می‌دهد.
توقف گسترش در این مرحله زمانی بعید به نظر می‌رسد، و تنها یک راه‌حل موقت است. توقف گسترش تعداد افراد در معرض اولیه را کاهش می‌دهد، اما در نهایت با نقض مهار، موج دیگری از موارد رخ می‌دهد. اگر بتوان آن را به اندازه کافی برای ظهور یک درمان یا واکسن متوقف کرد عالی است، در غیر این صورت، در نهایت همه در معرض قرار خواهند گرفت.
این انیمیشن از ویکی‌پدیا تأثیر مسطح کردن منحنی را نشان می‌دهد.
مسطح کردن منحنی به اندازه توقف گسترش، کند کردن گسترش است. همان تعداد افراد آلوده خواهند شد، اما هدف این است که همه همزمان بیمار نشوند. در صورت موفقیت، تعداد موارد موجود در هر زمان از توانایی ما برای مراقبت از بیماران فراتر نخواهد رفت. در مورد COVID-19، محدودیت درمان بیماران شدید ممکن است تعداد تخت‌های ICU و دستگاه‌های تنفس مصنوعی موجود باشد.
برای درک بهتر، اگر نیمی از جمعیت ایالات متحده بیمار شوند و ۵ درصد نیاز به دستگاه تنفس مصنوعی داشته باشند، ما به ۷.۵ میلیون دستگاه تنفس مصنوعی نیاز خواهیم داشت. این یک تخمین محافظه‌کارانه است، اما فرض می‌کند که کل جمعیت همزمان بیمار می‌شوند. ما در حال حاضر تنها ۱۵۰,۰۰۰ دستگاه تنفس مصنوعی در ایالات متحده داریم. اگر بتوانیم منحنی را مسطح کنیم تا کمتر از ۱۵۰,۰۰۰ نفر همزمان به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند، منابع لازم را برای ادامه خواهیم داشت و مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا کمتر خواهد بود. از طرف دیگر، اگر منحنی را مسطح نکنیم، افراد بسیار بیشتری خواهند مرد و پزشکان مجبور به اتخاذ تصمیمات بسیار دشواری خواهند شد. برای مشاهده آمار جهانی فعلی به مرکز منابع ویروس کرونای جان هاپکینز مراجعه کنید.
برنامه‌ریزی آینده
در حال حاضر، مسطح کردن منحنی هنوز در دستان ماست. ما می‌توانیم این کار را با پناه گرفتن در خانه؛ رعایت فاصله گذاری اجتماعی و پشت سر گذاشتن این طوفان انجام دهیم. اگر رهبران ما می‌توانستند از مشاجرات حزبی خود دست بردارند و به جای آن از تلاش‌های ما حمایت کنند، آسان‌تر بود. شاید، رسانه‌های مستقل بتوانند گزارش‌های خود را از شایعه، گمانه‌زنی و سرزنش دور کرده و به سمت چگونگی گسترش سیستم مراقبت‌های بهداشتی ما برای مدیریت بهتر این افزایش‌های اجتناب‌ناپذیر در استفاده، هدایت کنند. تاریخ با پاندمی‌هایی بدتر از این یکی نقطه‌گذاری شده است، و آنها مطمئناً در آینده دوباره رخ خواهند داد.
پست قبلی پست بعدی
