بنابراین ترک‌های پوستی اغلب در دوران بلوغ یا در بدن‌سازان ظاهر می‌شوند، زیرا هر دو حالت منجر به رشد سریع در یک ناحیه محدود از بدن می‌شوند. ترک‌های پوستی در صورت بروز همراه با کورتیزون اضافی، که هورمونی تولید شده توسط غدد فوق کلیوی است، شدیدتر می‌شوند. این به این دلیل است که کورتیزون فیبرهای الاستیک پوست را تضعیف می‌کند. این می‌تواند در نتیجه استفاده از داروهای حاوی کورتیزون (مثلاً استفاده طولانی‌مدت از کرم کورتیزون) یا با بیماری‌هایی که باعث تولید کورتیزول اضافی می‌شوند، مانند سندرم کوشینگ، رخ دهد. ترک‌های پوستی شدید همچنین با اختلالات بافت همبند مرتبط هستند – اختلالاتی که در آنها پروتئین‌هایی که پوست، بافت‌های نرم یا استخوان را تشکیل می‌دهند، به درستی ساخته نمی‌شوند. نمونه‌هایی از اختلالات بافت همبند شامل سندرم مارفان و سندرم اهلرز-دانلوس هستند.
پس ترک‌های پوستی در سطح میکروسکوپی چگونه به نظر می‌رسند؟ پوست از دو لایه تشکیل شده است: یک لایه نازک بیرونی به نام اپیدرم، و یک لایه داخلی ضخیم‌تر به نام درم. ترک‌های پوستی زمانی ظاهر می‌شوند که درم پاره شود. این پارگی بهبود می‌یابد، اما یک اسکار از خود به جای می‌گذارد – این همان ترک پوستی یا استریا است. من معمولاً روی نواحی از بدن که ترک‌های پوستی دارند، عمل می‌کنم، به عنوان مثال هنگام انجام ابدومینوپلاستی. و وقتی به مقطع عرضی پوستی که ترک‌های پوستی دارد نگاه می‌کنید، در واقع می‌توانید ببینید درم از کجا پاره شده است.
در ابتدا ترک‌های پوستی قرمز، صورتی یا بنفش ظاهر می‌شوند، شبیه به هر اسکاری. طی چند ماه تا چند سال، آنها به همان رنگ پوست اطراف محو می‌شوند. درمان‌های لیزری می‌توانند به سرعت بخشیدن به روند محو شدن کمک کنند. هیچ راهی برای از بین بردن واقعی ترک‌های پوستی وجود ندارد، زیرا این امر مستلزم ترمیم پارگی‌ها در درم است (یعنی برداشتن جراحی ترک پوستی، که یک اسکار به جا می‌گذارد). برخی درمان‌های لیزری مانند اسکین‌تایت و پروفراکشنال نویدبخش بهبود ظاهر ترک‌های پوستی بوده‌اند. اما آنها تمایل دارند که برای انجام روی نواحی وسیع، بسیار زمان‌بر باشند. و از آنجایی که هزینه درمان‌های لیزری با زمان درگیر مرتبط است، این می‌تواند این درمان‌ها را بسیار گران کند.
آیا سوالی درباره ترک‌های پوستی دارید؟