در پست‌های قبلی درباره نحوه انجام عمل ابدومینوپلاستی یا همان تامی تاک صحبت کرده‌ام. امروز مایلم با بحث در مورد عوارض احتمالی، کمی عمیق‌تر به این موضوع بپردازم. این عوارض را به پیامدهای طبیعی مورد انتظار پس از عمل و عوارض واقعی تقسیم خواهم کرد.
عوارض جانبی طبیعی پس از عمل شامل موارد زیر است:
- بی‌حسی: جراحی ابدومینوپلاستی شامل بالا کشیدن پوست تا سطح دنده‌ها و برداشتن اضافات است. این فرآیند به این معنی است که اعصاب کوچک پوستی که حس را به پوست می‌دهند، قطع می‌شوند. بنابراین، بی‌حسی روی شکم پس از ابدومینوپلاستی طبیعی است. رشد مجدد اعصاب چندین ماه طول می‌کشد و ممکن است بی‌حسی دائمی درست روی برش وجود داشته باشد.
- تورم: علاوه بر قطع اعصاب، بالا کشیدن پوست به این معنی است که سیستم لنفاوی نیز مختل می‌شود. سیستم لنفاوی مسئول تخلیه مایعات اضافی از بافت و هدایت مجدد آن به جریان خون است. اختلال در این سیستم منجر به تورم می‌شود که ممکن است چندین ماه طول بکشد تا به طور کامل برطرف شود.
- کبودی: کبودی پس از اکثر انواع جراحی بسیار شایع است و ممکن است چند هفته طول بکشد تا برطرف شود.
- پوست اضافی. پوست به مرور زمان کش می‌آید. اگر ابدومینوپلاستی انجام دهید و سپس وزن اضافه کنید یا باردار شوید، پوست شما ممکن است کشیده شود که منجر به شل شدن آن می‌شود.
عوارض واقعی:
- لخته‌های خون: لخته‌های خون در وریدهای عمقی پا که به عنوان DVT (ترومبوز ورید عمقی) شناخته می‌شوند، می‌توانند پس از دوره‌های بی‌حرکتی، از جمله هر چیزی از جراحی تا یک پرواز طولانی، رخ دهند. خطر با افزایش سن، سیگار کشیدن، کنترل بارداری هورمونی و برخی شرایط پزشکی افزایش می‌یابد. اگر لخته‌ای تشکیل شود، بخشی از آن می‌تواند جدا شده و به ریه‌ها برود. این وضعیت به عنوان آمبولی ریه (PE) شناخته می‌شود و در واقع می‌تواند کشنده باشد. خوشبختانه خطر DVT و PE هر دو بسیار کم است. پزشک شما خطر را قبل از عمل ارزیابی می‌کند و در صورت بالاتر بودن خطر شما از حد متوسط، ممکن است در دوره پس از عمل مصرف رقیق‌کننده خون را برای شما شروع کند.
- هماتوم: هماتوم تجمع خونی است که در محل جراحی ایجاد می‌شود. این یک خطر در هر نوع جراحی است و ابدومینوپلاستی نیز از این قاعده مستثنی نیست.
- سروما: سروما تجمع مایع شفاف در محل جراحی است. این همان مایعی است که سیستم لنفاوی شما به طور معمول آن را تخلیه می‌کند. برای جلوگیری از تجمع این مایع، درن‌هایی پس از جراحی قرار داده می‌شوند که به مدت ۱-۲ هفته در جای خود باقی می‌مانند. اگر هماتوم یا سروما پس از جراحی ایجاد شود، معمولاً می‌توان آنها را در مطب تخلیه کرد و تنها به ندرت نیاز به بازگشت به اتاق عمل خواهد بود.
- مشکلات بهبود زخم نیز خطری در هر نوع جراحی هستند. اگر مشکل بهبود زخم ایجاد شود، معمولاً به صورت یک ناحیه کوچک از برش ظاهر می‌شود که کندتر از بقیه بهبود می‌یابد. یک مشکل شدیدتر بهبود زخم زمانی رخ می‌دهد که بخشی از پوست شکم پس از جراحی خون‌رسانی خوبی نداشته باشد و از بین برود. این وضعیت نکروز پوستی نامیده می‌شود. این حالت در بیمارانی که مستعد مشکلات بهبود هستند، مانند دیابتی‌ها یا سیگاری‌ها، شایع‌تر است. همچنین می‌تواند در صورتی رخ دهد که لیپوساکشن همزمان با ابدومینوپلاستی روی شکم انجام شود.
- عفونت: آنتی‌بیوتیک‌ها قبل از شروع جراحی برای جلوگیری از عفونت تجویز می‌شوند. این یک عارضه بسیار نادر پس از ابدومینوپلاستی است.
- بدشکلی‌های کانتور نیز ممکن است پس از ابدومینوپلاستی رخ دهند. پوست بالای شکم ضخیم‌تر از پوست پایین شکم است و این می‌تواند منجر به ناهمواری لبه‌های برش شود. این وضعیت با برطرف شدن تورم بهتر خواهد شد، اما اگر تفاوت قابل توجهی بین بالا و پایین برش وجود داشته باشد، یا اگر برش‌ها در انتها جمع شوند، ممکن است نیاز به بازنگری اسکار در آینده باشد.
این یک لیست جامع نیست، اما خطرات شایع‌تر و جدی‌تر ابدومینوپلاستی را پوشش می‌دهد. اگر موضوعات دیگری وجود دارد که مایلید درباره آنها بدانید، خوشحال می‌شوم بشنوم!
