بنابراین ترک‌های پوستی اغلب در دوران بلوغ یا در وزنه‌برداران ظاهر می‌شوند، زیرا هر دو شرایط منجر به رشد سریع در یک ناحیه محدود از بدن می‌شوند. ترک‌های پوستی زمانی شدیدتر هستند که در ارتباط با کورتیزون اضافی ایجاد شوند، که هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی تولید می‌شود. این به این دلیل است که کورتیزون فیبرهای الاستیک پوست را ضعیف می‌کند. این می‌تواند در نتیجه استفاده از داروهای حاوی کورتیزون (مثلاً استفاده طولانی‌مدت از کرم کورتیزون) یا با بیماری‌هایی که باعث تولید کورتیزول اضافی می‌شوند، مانند سندرم کوشینگ، رخ دهد. ترک‌های پوستی شدید همچنین با اختلالات بافت همبند مرتبط هستند – اختلالاتی که در آنها پروتئین‌هایی که پوست، بافت‌های نرم یا استخوان را تشکیل می‌دهند، به درستی ساخته نمی‌شوند. نمونه‌هایی از اختلالات بافت همبند شامل سندرم مارفان و سندرم اهلرز-دانلوس است.
پس ترک‌های پوستی در سطح میکروسکوپی چگونه به نظر می‌رسند؟ پوست از دو لایه تشکیل شده است: یک لایه نازک بیرونی به نام اپیدرم، و یک لایه داخلی ضخیم‌تر به نام درم. ترک‌های پوستی زمانی ظاهر می‌شوند که درم پاره شود. این پارگی بهبود می‌یابد، اما یک جای زخم از خود به جا می‌گذارد – این همان ترک پوستی یا استریا است. من معمولاً روی نواحی از بدن که دارای ترک‌های پوستی هستند، عمل می‌کنم، به عنوان مثال هنگام انجام ابدومینوپلاستی. و هنگامی که به مقطع عرضی پوست دارای ترک‌های پوستی نگاه می‌کنید، در واقع می‌توانید ببینید که درم کجا پاره شده است.
در ابتدا ترک‌های پوستی قرمز، صورتی یا بنفش ظاهر می‌شوند، شبیه به هر جای زخم دیگری. در طی چند ماه تا چند سال، آنها به همان رنگ پوست اطراف محو می‌شوند. درمان‌های لیزری می‌توانند به سرعت بخشیدن به روند محو شدن کمک کنند. هیچ راهی برای از بین بردن واقعی ترک‌های پوستی وجود ندارد، زیرا این امر مستلزم ترمیم پارگی‌های درم (یعنی برداشتن جراحی ترک پوستی، که جای زخم بر جای می‌گذارد) است. برخی از درمان‌های لیزری مانند اسکین‌تایت و پروفراکشنال امیدبخش در بهبود ظاهر ترک‌های پوستی نشان داده‌اند. اما آنها تمایل دارند که برای انجام روی نواحی وسیع بدن بسیار زمان‌بر باشند. و از آنجایی که هزینه درمان‌های لیزری با زمان صرف شده مرتبط است، این می‌تواند این درمان‌ها را از نظر هزینه غیرقابل توجیه کند.
آیا در مورد ترک‌های پوستی سوالی دارید؟